Marjolein Hillege: 'Met de kaarten op tafel!'
Vanuit het Arnhemse bureau Land-id is Marjolein Hillege, samen met collega Thijs Broers, als landschapsarchitect betrokken bij het gebiedsproces in de landgoederenzone rond de Baakse Beek. De tekeningen die zij maken, in nauwe samenwerking met collega´s van het waterschap, zijn een verbeelding van de voorgestelde ontwikkelingskoers. Ze dienen als praktisch praatstuk tijdens keukentafelgesprekken en bijeenkomsten: de karakteristieke inrichting van eeuwenoude landschappen komen tot leven en inspireren tot nieuwe voorstellen die recht doen aan het natuurlijk landschap.
Kaarten geven kaders en inspireren
Zodra Marjolein de kaarten op tafel legt, komt ieder gesprek op gang. ‘Ja, kaarten inspireren, ze geven een ruimtelijk beeld van de ontwikkeling van het landschap uit het verleden maar ook die van de toekomst. De tekeningen brengen de structuren en samenhangen in beeld. We zijn ons zeer bewust van de historie van het gebied. De landgoedeigenaren kennen dit land als geen ander en kunnen er veel over vertellen. Wij hebben dan ook erg veel aan alle informatie die zij en andere bewoners ons aanreiken. Op basis van alle kennis en inzichten die we vergaard hebben, tonen we een eerste concept als resultaat. Iedereen heeft de vrijheid er iets van te vinden, het is een inspiratiebeeld dat we nu uitzetten. De verdere uitwerking in details ligt bij de landgoederen, waterschap en andere partijen.‘
Een leesbaar landschap
Werkend in het gebied, op bezoek bij agrariërs en landgoederen, zijn Marjolein en Thijs een aantal dingen opgevallen. ‘In dit gebied is de grote verwevenheid van het landschap met het water, vooral door mensenhanden vormgegeven, bijzonder opmerkelijk. De laatste eeuwen is er onder andere door de snel watervoerende waterlopen een disbalans ontstaan, het gebied is droog met nadelige gevolgen voor de landgoederen en de natuur. We werken nu aan balansherstel. Ook zijn de liefde, aandacht en zorg, waarmee generaties landgoedeigenaren het landschap hebben vormgegeven en gekoesterd, opvallend. De door hen gemaakte structuren van bomenlanen en zichtlijnen bijvoorbeeld maken het landschap leesbaar. Als het beekherstel op gang komt, zal het bekenstelsel zich opnieuw verhouden met deze oude lanen en zichtlijnen, alsof een oude laag in het landschap wordt hersteld. Als ontwerpers zijn we slechts passanten, de eigenaren blijven. Met dezelfde zorgvuldigheid als waarmee zij het landschap beheren, willen wij de balans in het gebied herstellen. Daarin nemen we een voorbeeld aan hen.’
Marjolein Hillege